کرونا و
بی کفایتیبوریس جانسون
آنچه به قلم «روتنبرگ کاترین» در وبگاه «الجزیره‌قطر» می‌خوانید:
از همان آغاز شیوع کرونا ، یک دستور کار ملی‌گرایانه‌ی کوته‌نگر مشخصه روش برخورد دولت انگلیس با کووید 19 بوده است .
دولت جانسون نه تنها از همکاری با اتحادیه اروپا برای کسب تجهیزات پزشکی لازم امتناع کرد، بلکه ماهیت عالم گیر بودن این بیماری را نیز نپذیرفت.
بوریس جانسون کفایت لازم را در خلال این بحران از خود نشان نداده و با وعده‌های غیرقانونی در انجام آزمایش‌های عمومی‌کوتاهی کرده و مردم را در مورد شمار واقعی تلفات گمراه ساخته است.
به کارگیری اصطلاح «پیش پا افتادگی شر» شاید بتواند مساله را روشن سازد.هانا آرنت زمانی این اصطلاح را ابداع کرد که اخبار محاکمه آلدلف ایشمن را در اورشلیم برای نشریه نیویورکر پوشش می‌داد . او با این اصطلاح می‌خواست نشان دهد که چگونه این عضو حزب نازی وظایف اداری خود را بدون پرسش در مورد اهداف آنها انجام می‌داد.
آن چه که ما از انگلیس کرونا زده درک می‌کنیم این است که پیش پاافتادگی شر نه تنها از طریق اجرای وظایف دقیق اداری افراد بلکه از طریق اجرای این وظایف در یک شیوه ناکارآمد روی می‌دهد.
هنگامی‌که اهداف ملی خاصی در اولویت قرار گیرند ولی سازوکار رسیدن به آنها با
بی کفایتیهمراه و به فلاکت انسانی و تلفات وسیع منجر شود ، این هم می‌تواند پیش پا افتادگی شر باشد.
درواقع، حداقل برخی از اعضای دولت انگلیس که برای اجرای برگزیت اقدام کرده‌اند و اکنون در پشت گفتمان‌های ملی گرایانه مخفی شده اند تا بی مسئولیتی خود را در قبال علم و دانش توجیه کنند، در همین مقوله قرار می‌گیرند.
می‌دانیم که بسیاری از این تلفات انسانی قابل پیشگیری بود، زیرا در کشورهای بهتر تدارک شده نرخ تلفات اندک بوده است.
بی کفایتیو غفلت مدت زمانی است که ویژگی چشم انداز سیاسی انگلیس شده و این مساله با سال‌ها «سیاست‌های ریاضتی نولیبرالیستی» مرتبط است که طی آن قسمت بزرگی از بخش عمومی‌و خصوصی از منابع خالی شده اند.
بی کفایتی‌های مکرر دولت جانسون را نیز درست مانند پیش پا افتادگی شر مورد نظر آرنت، می‌توان شر در نظر گرفت .
